Kumasi
Door: Babet
Blijf op de hoogte en volg Babet
08 Januari 2015 | Ghana, Accra
Hallo allemaal,
Oke je gelooft het nooit, maar ik mis mijn hagedis! Ik heb er nu namelijk kakkerlakken voor terug gekregen. Er zitten tientallen van die kakkerlakken in de wc buiten en die kruipen constant omhoog dus toen ik dat zag moest ik spontaan niet meer. Dee bus waarmee ik van Accra naar Kumasi reisde ging onderweg kapot dus ipv om 13.00 uur in Kumasi te zijn was ik er om 16.45.
Voor de rest gaat het wel redelijk, maar ik moet wel erg wennen. Iedereen probeert je namelijk te bedriegen of ze willen met je trouwen. Het is hier meteen het uiterste in alles. Ook zijn er erg veel regels, waar je rekening mee moet houden. Mijn kamer is opzicht wel fijn.Vandaag heb ik voor het eerst mijn kleren gewassen. Dat betekent een teil met water kleren erin en dan waspoeder erop. Daarna moet je het in een andere bank gooien en dan nog een keer uitspoelen.
Gisteren moest ik om 8 uur met de bus vertrekken naar kumasi. OMG wat een beleving het busstation is daar zo groot, chaotisch en druk. Toen ik door pech eindelijk om 16.45 in Kumasi uitstapten, waren er meteen al 20 taxichauffeurs wie aan mijn koffer begonnen te trekken. 20 keer zeggen dat je geen taxi wil en dan eindelijk een bankje vinden, waarop ik kan zitten om te wachten op Eric van Syto. Eenmaal op het kantoor van Syto werd ik opgehaald door Florence mijn gastmoeder. Nadat we eenmaal bij haar huis waren aangekomen werd ik voorgesteld aan haar 2 zoons. (Het huis is een woongedeelte en 2 slaapkamers. Het huis bestaat uit golfplaten en steen, maar is opzicht wel te doen.) Daarna kreeg ik mijn kamer te zien. Mijn kamer is klein en heeft alleen een bed en stoel dus mijn koffer kan ik helaas nog niet uitpakken. Daarna lieten ze mijn zien hoe de douche werkten. Het was wel een kraan, maar dat was ook het enigste bijna geen privacy. Dat vind ik sowieso wel lastig dat je op geen moment van de dag echt privacy kan hebben. De kamer is wel voor mij alleen, maar zo gauw ik 5 minuten op mijn bed ligt klopt er wel weer iemand aan of alles goed gaat, of ik tv kom kijken etc.
Vanmorgen ben ik naar Kumasi geweest met de trotro. Als introductie ging ik naar de grootste markt van Ghana. Op die markt verkopen ze alles. kleding, eten, telefoons, koffers, sierraden etc. Ik kreeg het er Spaans benauwd van. Je zet een stap en of er word aan je arm getrokken door een bedelaar of er word aan je arm getrokken door een verkoper. Vriendelijk blijven lachen zit er niet altijd meer in. Soms moeten ze gewoon niet aan me trekken. Die mensen hier zeggen constant dat is onze cultuur. Dat zal best, maar ik heb ook mijn grenzen. So Don't touch it!!! Maandag begin ik in het weeshuis. Ik ben benieuwd hoe het daar is.
Hopelijk kan ik de komende weken een beetje wennen aan de sfeer hier, maar soms is het wel heel vermoeiend. Ik wist van te voren dat het niet alleen maar leuk zal zijn, maar zo zwaar had ik niet verwacht. Morgen reis ik misschien weer terug naar Accra, dan kan ik nog weer wat vrijwilligers ontmoeten. Ik heb geen idee, wanneer ik weer wat op mijn blog kan plaatsen, want kumasi is nog wel weer een stukje minder ver ontwikkelt als Accra.
Groetjes Babet
p.s. voor de gene die denken dat mijn spelling zo snel zo ver achteruit is gegaan schrik niet! Het komt omdat de verbinding slecht is en ik snel moet typen. Ik heb namelijk al 2 x gehad dat ik overnieuw moest beginnen vanwege de verbinding.
Oke je gelooft het nooit, maar ik mis mijn hagedis! Ik heb er nu namelijk kakkerlakken voor terug gekregen. Er zitten tientallen van die kakkerlakken in de wc buiten en die kruipen constant omhoog dus toen ik dat zag moest ik spontaan niet meer. Dee bus waarmee ik van Accra naar Kumasi reisde ging onderweg kapot dus ipv om 13.00 uur in Kumasi te zijn was ik er om 16.45.
Voor de rest gaat het wel redelijk, maar ik moet wel erg wennen. Iedereen probeert je namelijk te bedriegen of ze willen met je trouwen. Het is hier meteen het uiterste in alles. Ook zijn er erg veel regels, waar je rekening mee moet houden. Mijn kamer is opzicht wel fijn.Vandaag heb ik voor het eerst mijn kleren gewassen. Dat betekent een teil met water kleren erin en dan waspoeder erop. Daarna moet je het in een andere bank gooien en dan nog een keer uitspoelen.
Gisteren moest ik om 8 uur met de bus vertrekken naar kumasi. OMG wat een beleving het busstation is daar zo groot, chaotisch en druk. Toen ik door pech eindelijk om 16.45 in Kumasi uitstapten, waren er meteen al 20 taxichauffeurs wie aan mijn koffer begonnen te trekken. 20 keer zeggen dat je geen taxi wil en dan eindelijk een bankje vinden, waarop ik kan zitten om te wachten op Eric van Syto. Eenmaal op het kantoor van Syto werd ik opgehaald door Florence mijn gastmoeder. Nadat we eenmaal bij haar huis waren aangekomen werd ik voorgesteld aan haar 2 zoons. (Het huis is een woongedeelte en 2 slaapkamers. Het huis bestaat uit golfplaten en steen, maar is opzicht wel te doen.) Daarna kreeg ik mijn kamer te zien. Mijn kamer is klein en heeft alleen een bed en stoel dus mijn koffer kan ik helaas nog niet uitpakken. Daarna lieten ze mijn zien hoe de douche werkten. Het was wel een kraan, maar dat was ook het enigste bijna geen privacy. Dat vind ik sowieso wel lastig dat je op geen moment van de dag echt privacy kan hebben. De kamer is wel voor mij alleen, maar zo gauw ik 5 minuten op mijn bed ligt klopt er wel weer iemand aan of alles goed gaat, of ik tv kom kijken etc.
Vanmorgen ben ik naar Kumasi geweest met de trotro. Als introductie ging ik naar de grootste markt van Ghana. Op die markt verkopen ze alles. kleding, eten, telefoons, koffers, sierraden etc. Ik kreeg het er Spaans benauwd van. Je zet een stap en of er word aan je arm getrokken door een bedelaar of er word aan je arm getrokken door een verkoper. Vriendelijk blijven lachen zit er niet altijd meer in. Soms moeten ze gewoon niet aan me trekken. Die mensen hier zeggen constant dat is onze cultuur. Dat zal best, maar ik heb ook mijn grenzen. So Don't touch it!!! Maandag begin ik in het weeshuis. Ik ben benieuwd hoe het daar is.
Hopelijk kan ik de komende weken een beetje wennen aan de sfeer hier, maar soms is het wel heel vermoeiend. Ik wist van te voren dat het niet alleen maar leuk zal zijn, maar zo zwaar had ik niet verwacht. Morgen reis ik misschien weer terug naar Accra, dan kan ik nog weer wat vrijwilligers ontmoeten. Ik heb geen idee, wanneer ik weer wat op mijn blog kan plaatsen, want kumasi is nog wel weer een stukje minder ver ontwikkelt als Accra.
Groetjes Babet
p.s. voor de gene die denken dat mijn spelling zo snel zo ver achteruit is gegaan schrik niet! Het komt omdat de verbinding slecht is en ik snel moet typen. Ik heb namelijk al 2 x gehad dat ik overnieuw moest beginnen vanwege de verbinding.
-
08 Januari 2015 - 13:37
Tonie Klein Brinke:
Hoi Babet, fijn te horen dat het goed gaat.
We volgen je wel via je reisverslag .
groeten Tonie -
08 Januari 2015 - 15:29
Ingrid:
Lieve Babet,
Wat heb je al veel meegemaakt. Denk er maar aan: dit is een ervaring voor het leven. Maar als je thuis bent, schakelen we jou in voor het ongedierte. Je bent dan al zoveel gewend. Oma vond het leuk dat je vanmorgen gebeld hebt. En ik moest je de groeten nog doen van Annet.
Dikke kus, mama
xxxxxxxxxxxxxx -
08 Januari 2015 - 16:37
Jannie:
Lieve Bettie!
Je hebt al lekker veel meegemaakt, zo te horen. Dan wordt kamperen voor jou een eitje. En dan wordt Loekie jouw nieuwe maatje, haha!
(En ik was er inderdaad eentje van die schrok van de spelling. Maar die zag je vast al aankomen. Haha)
Deerntje, maak er wat moois van!
Liefs, den foeks! -
08 Januari 2015 - 19:03
Anita:
Hoi Babet
Wat heb je al veel beleefd, en het echte werk moet nog beginnen!!!
Ik kan me voorstellen dat je aan veel dingen nog moet wennen, maar je zult er snel aan gewent raken, en dan weet je niet beter.
Heel veel succes met alles meid.
Groetjes
Anita -
08 Januari 2015 - 19:49
Bernadet:
Heey lieve Bettie,
Wow wat zit jij in een compleet andere wereld zeg. Voor ons niet voor te stellen.
Maar jij maakt dit dus gewoon mee. Wees daar maar heel trots op.
Zet um op!!
Groetjes Bernadet
-
08 Januari 2015 - 22:16
Johanna:
hey Babette, wat een verhaal zeg. Je krijg daar compleet een cultuurschok.
De eerste tijd maar je tanden op elkaarzetten en doorgaan. Top, dat je het avontuur aan durft. Succes en geniet van de mooie momenten. -
08 Januari 2015 - 23:47
Wilma Fontein-ebbers:
hey babet, wat een mooi en goed verslag. je beleefd wel veel maar doe ook veel levenservaring op. knap dat je dit allemaal onderneem. als je terug komt in nederland dan denk jij: wat is het hier allemaal luxe en waardeer je het de eerste weken veel meer. maar ik neem mijn petje af wat jij allemaal onderneem. een geweldige ervaring en jij red je wel. nog veel plezier.
groetjes wilma fontein-ebbers
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
