Kumasi children's home
Door: Babet
Blijf op de hoogte en volg Babet
12 Januari 2015 | Ghana, Kumasi
Hallo allemaal,
Vandaag heb ik mijn eerste werkdag gehad in Kumasi children's home. Toen ik vanmorgen om 8 uur netjes optijd aan kwam, was de Headmaster er nog niet. Die kwam pas om 10 uur. Daarna werd ik door haar rond geleid en moest ik een keuze maken. Je kon namelijk kiezen uit 3 verschillende gebouwen. 1 met alleen maar jongens, 1 met alleen maar meisjes of 1 met baby's en gehandicapten. Toen ik tegen haar zei, dat ik bij alle 3 wel wou was ze verbaasd. Niet iedereen wou namelijk bij de gehandicapten, want dat was behoorlijk zwaar. Ik dacht nou dan beginnen we daar maar mee.
Ik had het nog niet uitgesproken of ik moest alle baby's naar een soort van voor nood opgezet consulatiebureau brengen. Dus ik kon 10 keer op en neer lopen met een baby van nog geen 6 maanden oud. Het was een zo aparte ervaring. Aan een boom hing een weegschaal en telkens als ze een baby wilden wegen stopten ze die in een linnen boodschappentas. Daarna kregen ze aan beide dijen een prikje. Ik moest die baby's vasthouden, wanneer ze een prikje kregen. Ik vond het doodeng. Niet dat die kinderen een prikje kregen, maar het babytje zou maar eens beginnen te spartelen en ik zou hem per ongeluk maar laten vallen. Daarna kregen de baby's een flesje en natuurlijk de 3e baby wie een flesje kreeg spuugt mij helemaal onder. Morgen neem ik voor de zekerheid een 2e shirt mee, want dat stinkt (boaahhhh). Toen de baby's in bed lagen ging ik de gehandicapten helpen. Een jongentje was zo blij dat ik er was en hij sprong mij omver. Dus daar loop je dan met een shirt vol spug en stof dat er lekker op blijft plakken. De gehandicapten kinderen zijn heel leuk, maar kennen hun eigen krachten niet. Ze duwen je zo omver en als ze je hand vastpakken krijg je hem niet meer los. Ik vond het best schrijnend toen een jongetje van 10 naar mij toe kwam en vroeg of ik misschien speelgoed voor hun had en toen pas viel het mij op dat er in hun gebouw nergens speelgoed was te herkennen. Ze zitten de hele dag maar op de binnen plaats en eigenlijk kijkt niemand naar ze om. The caremothers zijn namelijk voora bezig met de baby's. Deze hele week heb ik vroege dienst. Dat betekent dat ik van 8.00 tot 14.00 moet werken. Ik ben nu na 4 uurtjes werken al helemaal kapot. Wel superleuk om te doen, maar zeer vermoeiend.
Het lukt me al steeds beter om me weg te vinden hier in Kumasi!
Tot de volgende keer!
Vandaag heb ik mijn eerste werkdag gehad in Kumasi children's home. Toen ik vanmorgen om 8 uur netjes optijd aan kwam, was de Headmaster er nog niet. Die kwam pas om 10 uur. Daarna werd ik door haar rond geleid en moest ik een keuze maken. Je kon namelijk kiezen uit 3 verschillende gebouwen. 1 met alleen maar jongens, 1 met alleen maar meisjes of 1 met baby's en gehandicapten. Toen ik tegen haar zei, dat ik bij alle 3 wel wou was ze verbaasd. Niet iedereen wou namelijk bij de gehandicapten, want dat was behoorlijk zwaar. Ik dacht nou dan beginnen we daar maar mee.
Ik had het nog niet uitgesproken of ik moest alle baby's naar een soort van voor nood opgezet consulatiebureau brengen. Dus ik kon 10 keer op en neer lopen met een baby van nog geen 6 maanden oud. Het was een zo aparte ervaring. Aan een boom hing een weegschaal en telkens als ze een baby wilden wegen stopten ze die in een linnen boodschappentas. Daarna kregen ze aan beide dijen een prikje. Ik moest die baby's vasthouden, wanneer ze een prikje kregen. Ik vond het doodeng. Niet dat die kinderen een prikje kregen, maar het babytje zou maar eens beginnen te spartelen en ik zou hem per ongeluk maar laten vallen. Daarna kregen de baby's een flesje en natuurlijk de 3e baby wie een flesje kreeg spuugt mij helemaal onder. Morgen neem ik voor de zekerheid een 2e shirt mee, want dat stinkt (boaahhhh). Toen de baby's in bed lagen ging ik de gehandicapten helpen. Een jongentje was zo blij dat ik er was en hij sprong mij omver. Dus daar loop je dan met een shirt vol spug en stof dat er lekker op blijft plakken. De gehandicapten kinderen zijn heel leuk, maar kennen hun eigen krachten niet. Ze duwen je zo omver en als ze je hand vastpakken krijg je hem niet meer los. Ik vond het best schrijnend toen een jongetje van 10 naar mij toe kwam en vroeg of ik misschien speelgoed voor hun had en toen pas viel het mij op dat er in hun gebouw nergens speelgoed was te herkennen. Ze zitten de hele dag maar op de binnen plaats en eigenlijk kijkt niemand naar ze om. The caremothers zijn namelijk voora bezig met de baby's. Deze hele week heb ik vroege dienst. Dat betekent dat ik van 8.00 tot 14.00 moet werken. Ik ben nu na 4 uurtjes werken al helemaal kapot. Wel superleuk om te doen, maar zeer vermoeiend.
Het lukt me al steeds beter om me weg te vinden hier in Kumasi!
Tot de volgende keer!
-
12 Januari 2015 - 16:41
Ageeth :
Goed bezig
Wij zijn super trots op je xxxx -
12 Januari 2015 - 16:56
Maureen:
Haha.. ik kan me je gezicht helemaal voorstellen bij die kotsende baby. Misschien moeten we een inzamelactie houden voor speelgoed..? Succes met de komende werkdagen! -
12 Januari 2015 - 16:56
Lorraine:
hoi meisje,
Wat ontzettend knap van je,hoe je het allemaal doet!
Een hele belevenis om dit allemaal mee te maken in jou jonge leventje -
12 Januari 2015 - 18:26
Malu:
Wat gaaf! heel veel plezier nog!
-
12 Januari 2015 - 18:27
Marianne:
Babet, wat een tof wijf ben je -
12 Januari 2015 - 19:00
Martine Wolf:
Goed bezig wijfie, trots op je -
12 Januari 2015 - 19:54
Johanna:
Hey Babette, wat een super leuk verslag. Zo zie je maar weer.
De eerste tijd heb je zeker nodig om te wennen. Maar je doet het geweldig.
Super goed bezig. Groetjes van ons. -
12 Januari 2015 - 20:03
Ingrid:
Lieve Babet,
Goed bezig. Pas goed op jezelf. xxx Mama -
12 Januari 2015 - 20:13
Nanny:
hallo babet.
wat een leuk verslag heb je erweer van gemaakt.en wat fijn dat je al wat meer gewend raakt. babet je kan het! we kijken weer uit naar het volgend verslag. groetjes en hou je taa
i groetjes hans en nanny -
12 Januari 2015 - 20:28
Jurgen :
Echt goed! -
12 Januari 2015 - 21:23
José:
Hallo Babet,
Leuk verslag!
Fijn dat je je weg al wat beter vindt. Is toch altijd handig.
Goed werk dat je daar in het tehuis doet.
Groeten, José -
12 Januari 2015 - 22:20
Gerard:
Ha Bartje
wat een verhaal je weet het is niets voor mij, maar ik ben trots op je.
tussen de regels door zie ik dat het steeds beter met je gaat, dik wordt
je er volgens mij niet dus ik zal het na mijn pensioen overwegen.
pas goed op je zelf
grote knuffel en dikke kus papa -
12 Januari 2015 - 22:23
Jones:
Goed bezig babs! -
12 Januari 2015 - 22:55
DINI KOSKAMP:
Hallo babet. Je kent me misschien niet maar je oma wel (welfare). Ik volg je met plezier want zodoende ben ik weer helemaal in Ghana. We zijn er n.l al 3 keer geweest. Alles komt me zo bekend voor. Je hebt het adres van mijn broer joop visser, maar die woont nogal ver weg. Ongeveer 20 km van Accra. Mocht je op de terugweg toch nog in de gelegenheid zijn een paar vrije dagen te hebben, ga er dan beslist even langs. Verder babet, pas goed op jezelf en laat je niet beduvelen want ze kunnen van alles gebruiken. En voor je het weet ben je bestolen. Heel veel succes daar en geniet. Knap van je om dit te ondernemen. Groetjes Dini Koskamp -
14 Januari 2015 - 08:21
Bernadet:
Bettie een topper ben je!!! -
15 Januari 2015 - 22:55
Oma Nelly:
Lieve Babet,
Ik heb je verslagen gelezen. Ik zie dat je het leuk hebt! Leuk om je even op de Skype te hebben gesproken en gezien. Het leek wel, alsof je in de kamer stond.
Kus oma Nelly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
