Eerste dag gehad in the girlshouse
Door: babet
Blijf op de hoogte en volg Babet
26 Januari 2015 | Ghana, Kumasi
Hallo allemaal,
Van het weekend ben ik lekker vroom bezig geweest. Wel 2 keer na de kerk en dan ook nog een pastoor op bezoek gehad. Het moet niet gekker worden. Oh en ondertussen heb ik al 25 serieuze liefdesverklaringen gehad. Briefjes onder mijn raam, wachtende voor de deur en smsjes. Hoe ze aan mij nummer komen? Nou dat geeft mij gastgezin gratis weg en af en toe geef ik zelf mijn 2e Ghanese nummer maar om van ze af te komen. Heb nu 3 simkaartjes in gebruik (oooopss).
Zaterdagavond ging ik met mijn hostbrother mee naar zijn kerk. Vanaf dag 1 liep hij daar al om te zeuren. Dus ik dacht nou ja laat ik dan maar een keer meegaan. Ik was om half 7 in de kerk en om 10 uur thuis (beetje lang). Eerst was het nog wel leuk en werd er een beetje gospel gezongen en gedanst, maar daarna kwamen de preken. Ik was een beetje aan het rondkijken totdat ik erachter kwam dat ik mee moest schrijven. Ik denk wat is dat nou voor onzin, maar wat bleek na de kerk zal ik thuis overhoord worden. Dus ja ik maar mee schrijven,want dadelijk moest ik nog zonder rijst gegeten te hebben naar bed. (hoewel zo erg is dat nou ook weer niet :p). Zondagmorgen was ik om 9 uur in de kerk. The headmaster van de primaryschool had me een paar dagen geleden al uitgenodigd. Toen wist ik nog niet dat ik zaterdag ook zou gaan. Voordat ik in de kerk zat was het al een heel gedoe, want in Susanzo zijn wel 15 kerken. Iedereen wie ik vroeg om the temple of praise ministers, zei dat hij het wel wist, maar uiteindelijk lieten ze allemaal heel trots hun eigen kerk zien. Dus ik heb er zondagmorgen 7 bekeken, voordat ik in de goede was. Super chagerijnig werd ik daarvan, want niemand luistert hier naar wat je vraagt. Allemaal willen ze zo lang mogelijk met je in contact blijven en jou meenemen naar zijn of haar plek. Maar goed om 9 uur zat ik braaf in de bank met pen en papier om weer mee te schrijven......
Toen ik 's middags om 14 uur thuis was heb ik mij opgesloten op mijn kamer, want af en toe kan ik de gastvrijheid niet meer horen, voelen of zien. Om 6 uur werd er aan de deur geklopt. Miin gastmoeder riep me er was iemand voor me op bezoek. Ik kon me al geen afspraak herrinneren, maar goed zo nieuwsgierig als ik was ging ik toch even kijken. Nou daar was dan weer een pastoor. Heel lang verhaal hij kwam uit twee dorpen verderop en had gehoord van de obruni. Dus hij kwam om mij te verwelkomen en uit te nodigen in zijn kerk. Nadat ik hem 10 minuten heb doorlaten ratelen heb ik hem verteld dat ik geen kerk meer kan zien en dat ik ook echt niet hele dagen zit te wachten op spiritualiteit. Daarna ben ik naar mijn kamer gevlucht en gelukkig hoorde ik 10 minuten later Florence hem de deur uit laten. (Vermoeiend is het hier oms wel).
Vandaag was mijn eerste dag in the Girlshouse. Ik had me er heel erg op verheugd, maar het viel gigantisch tegen. Ook deze kinderen hadden helemaal geen speelgoed. Ze waren erg jengelig, maar dat zou ik ook zijn als ik mijn zo vervelen moest hele dagen. Daarom wil ik misschien toch proberen om voor mij vertrek in Kumasi geld ingezameld te hebben om speelgoed te halen voor deze kinderen. Voor mensen wie tips hebben over hoe ik dat moet aanpakken graag een berichtje sturen. Ik zou het van de week verder uitzoeken en als ik er dan uit ben over hoe ik dat ga aanpakken dan laat ik het jullie weten. In Kumasi zijn namelijk wel wat plekken waar je speelgoed kunt kopen, maar niet erg veel dus ik hoop nog een plek te kunnen vinden waar meer te krijgen is.
p.s. Mijn malaria is al bijna weg alleen 's nachts is het af en toe nog een ramp. Voor de rest gaat het wel redelijk goed.
Van het weekend ben ik lekker vroom bezig geweest. Wel 2 keer na de kerk en dan ook nog een pastoor op bezoek gehad. Het moet niet gekker worden. Oh en ondertussen heb ik al 25 serieuze liefdesverklaringen gehad. Briefjes onder mijn raam, wachtende voor de deur en smsjes. Hoe ze aan mij nummer komen? Nou dat geeft mij gastgezin gratis weg en af en toe geef ik zelf mijn 2e Ghanese nummer maar om van ze af te komen. Heb nu 3 simkaartjes in gebruik (oooopss).
Zaterdagavond ging ik met mijn hostbrother mee naar zijn kerk. Vanaf dag 1 liep hij daar al om te zeuren. Dus ik dacht nou ja laat ik dan maar een keer meegaan. Ik was om half 7 in de kerk en om 10 uur thuis (beetje lang). Eerst was het nog wel leuk en werd er een beetje gospel gezongen en gedanst, maar daarna kwamen de preken. Ik was een beetje aan het rondkijken totdat ik erachter kwam dat ik mee moest schrijven. Ik denk wat is dat nou voor onzin, maar wat bleek na de kerk zal ik thuis overhoord worden. Dus ja ik maar mee schrijven,want dadelijk moest ik nog zonder rijst gegeten te hebben naar bed. (hoewel zo erg is dat nou ook weer niet :p). Zondagmorgen was ik om 9 uur in de kerk. The headmaster van de primaryschool had me een paar dagen geleden al uitgenodigd. Toen wist ik nog niet dat ik zaterdag ook zou gaan. Voordat ik in de kerk zat was het al een heel gedoe, want in Susanzo zijn wel 15 kerken. Iedereen wie ik vroeg om the temple of praise ministers, zei dat hij het wel wist, maar uiteindelijk lieten ze allemaal heel trots hun eigen kerk zien. Dus ik heb er zondagmorgen 7 bekeken, voordat ik in de goede was. Super chagerijnig werd ik daarvan, want niemand luistert hier naar wat je vraagt. Allemaal willen ze zo lang mogelijk met je in contact blijven en jou meenemen naar zijn of haar plek. Maar goed om 9 uur zat ik braaf in de bank met pen en papier om weer mee te schrijven......
Toen ik 's middags om 14 uur thuis was heb ik mij opgesloten op mijn kamer, want af en toe kan ik de gastvrijheid niet meer horen, voelen of zien. Om 6 uur werd er aan de deur geklopt. Miin gastmoeder riep me er was iemand voor me op bezoek. Ik kon me al geen afspraak herrinneren, maar goed zo nieuwsgierig als ik was ging ik toch even kijken. Nou daar was dan weer een pastoor. Heel lang verhaal hij kwam uit twee dorpen verderop en had gehoord van de obruni. Dus hij kwam om mij te verwelkomen en uit te nodigen in zijn kerk. Nadat ik hem 10 minuten heb doorlaten ratelen heb ik hem verteld dat ik geen kerk meer kan zien en dat ik ook echt niet hele dagen zit te wachten op spiritualiteit. Daarna ben ik naar mijn kamer gevlucht en gelukkig hoorde ik 10 minuten later Florence hem de deur uit laten. (Vermoeiend is het hier oms wel).
Vandaag was mijn eerste dag in the Girlshouse. Ik had me er heel erg op verheugd, maar het viel gigantisch tegen. Ook deze kinderen hadden helemaal geen speelgoed. Ze waren erg jengelig, maar dat zou ik ook zijn als ik mijn zo vervelen moest hele dagen. Daarom wil ik misschien toch proberen om voor mij vertrek in Kumasi geld ingezameld te hebben om speelgoed te halen voor deze kinderen. Voor mensen wie tips hebben over hoe ik dat moet aanpakken graag een berichtje sturen. Ik zou het van de week verder uitzoeken en als ik er dan uit ben over hoe ik dat ga aanpakken dan laat ik het jullie weten. In Kumasi zijn namelijk wel wat plekken waar je speelgoed kunt kopen, maar niet erg veel dus ik hoop nog een plek te kunnen vinden waar meer te krijgen is.
p.s. Mijn malaria is al bijna weg alleen 's nachts is het af en toe nog een ramp. Voor de rest gaat het wel redelijk goed.
-
26 Januari 2015 - 14:29
Simone:
Ha Babetje,
Erg leuk om je te volgen en te lezen wat je allemaal meemaakt.
Een geweldige ervaring die niemand je meer afpakt.
Nog een fijne tijd in Ghana en ik blijf je volgen...........
-
26 Januari 2015 - 15:13
Bernadet:
Hee Bettie,
Moet niet gekker worden daar met jou. In een weekend 2x naar de kerk.
Wat een verhaal weer.
Wel triest wat je allemaal meemaakt met die kids, hoop dat je nog speelgoed kunt vinden. We horen het wel want we blijven je volgen
Go Bettie go! -
26 Januari 2015 - 15:24
Maureen:
he Babet,
Goede actie, en fijn om te horen dat je een beetje bijgespijkerd wordt op het religieuZe vlak.
We kunnen natuurlijk ook wat opsturen vanuit nl? Hier is genoeg...
Succes ermee! -
26 Januari 2015 - 15:34
Wilma En Robert:
Beminde gelovige hahaha
Kun je via je ouders geen geld over laten maken en daar dan wat voor kopen.
Wij hier zouden dan via hun een bijdrage kunnen geven.
Ze help je ook weer dubbel door het ginds te kopen.
gr. Robert en Wilma
-
26 Januari 2015 - 18:39
Johanna:
hoi Babet,
Dat was weer een heftig verslag. Ik had je moeder vanmorgen gesproken en ze vertelde al dat je steeds met aanzoeken "lastig" werd gevallen.
Het idee om speelgoed te gaan regelen voor de kids is een prima idee. Als het maar op de juiste plek terecht komt. Laat even weten hoe je het verder denkt te doen.
Groetjes van ons. -
26 Januari 2015 - 19:14
Mama:
Hoi Babet,
Weer een mooi verslag. (Je zus moet een beetje huilen om de spellingfouten, maar ja....) Kon net aan de telefoon merken, dat je enthousiasme weer helemaal terug komt, door op korte termijn een speelgoedactie te willen organiseren. Wat je dan ook gerealiseerd wilt hebben voordat je weer naar Nederland gaat. Ik weet dat dit jou sterke kant is. Goed bezig Bettie. Morgenavond hebben we wel even contact. Zal even informeren bij de bank.
Dikke kus mama -
26 Januari 2015 - 22:26
Papa:
ha Bartje.
De pastoor heeft al gevraagd of je misdienaar wilt worden je bent dadelijk nog beter onderlegd dan hem.
Je weet ik ben altijd kritisch maar als je een leuk en zinvol plan opzet voor de kinderen zal ik je zeker helpen.
dus laat maar horen wat we moeten doen.
jammer dat de kinderen het in dit gedeelte van het tehuis niet beter hebben zoals jij eerst wel had verwacht maar na jou actie moet het toch iets verbeteren.
Zoals mama al zegt je kunt met je sterkste punt aan de gang regelen en organiseren.
knuffel en dikke kus papa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
